In Manila boekte ik een ticket naar Puerto Princesa, de travel hub op Palawan. Er waren nog wat twijfels om naar Boracay te gaan met oud en nieuw, maar ik kwam er al gauw achter dat ik dat veel eerder had moeten boeken; alle hotels zaten vol en tickets waren duur! Niet gek, want Boracay is een van de plekken op de wereld waar heel veel mensen willen zijn met oud en nieuw; Boracay is het Ibiza van de Filipijnen en ja dat is best leuk met oud en nieuw. Ik besloot het niet te doen, want het werd een heel duur grapje en of ik nog naar Coron ging komen voor mijn Tao trip was ook maar de vraag. En de Tao wilde ik natuurlijk voor geen goud missen, aangezien ik die tour al drie maanden van tevoren had geboekt.
Palawan
Palawan is een van de grootste en mooiste eilanden (provincie) op de Filipijnen, waar jungle liefhebbers, hikers, duikers en waterratjes zeker aan hun trekken komen. De meesten die naar Palawan reizen starten met The Underground River in de hoofdstad Puerto Princesa en reizen vanuit daar door naar El Nido via Port Barton en pakken wellicht nog een ferry vanuit El Nido naar Coron.
Er zijn meerdere manieren om naar Palawan te reizen. De meest goedkope manier is met een ferry, maar doe dit alleen als je tijd over hebt en tegen bumpy rides kunt; het is een lange weg en de zee is niet altijd even kalm als je gewenst had. De snelste manier om in centraal Palawan te komen is te vliegen op Puerto Princesa vanuit bijvoorbeeld Manila. Het is ook mogelijk direct naar El Nido te vliegen vanuit Manila met de prive airline Airswift en AirJuan. Omdat ik vliegen in propeller vliegtuigjes the bomb vind, heb ik ook gevlogen met Airswift. Lees hierover meer in mijn tweede stuk over El Nido. Je kunt op Skyscanner de goedkoopste vluchten vinden. Philippine Airlines en Cebu Pacific Air vliegen dagelijks vanuit Manila of Cebu richting Puerto Princesa.
Puerto Princesa
In Amsterdam had ik al contact met iemand op de Couchsurfing app, die een hostel heeft in Puerto Princesa. Kwam dat even goed uit, want bijna alles zat vol en ik was met de instelling, “we zien het allemaal wel”, op reis gegaan. Nog even snel de avond van tevoren hem een bericht gestuurd en kamertje geboekt voor een nacht. Puerto Princesa is leuk, maar je wilt hier echt niet te lang zitten.
Eenmaal aangekomen in Puerto Princesa werd ik opgehaald door de eigenaar van het hostel Bamboo’s nest. De driver was ziek dus ik of ik zin had in een ritje op zijn motor met backpack op mijn rug? Uh ja, en dan zit je ineens 30 minuten lang te balanceren achterop een motor bij een wildvreemde Filipijnse meneer, kriskras door het drukke verkeer van Puerto.
De plek waar Bamboo’s nest is gelegen maakte wel weer alles goed; wat een oase van rust na dat tochtje door de hectische stad! De sfeer voelde direct goed en de mensen waren chill, bijna alsof ik in een yoga oord was aangekomen. Ik kreeg een kamer aangewezen op de begane grond en al gauw moest ik toch even wennen aan het feit dat ik van een luxe hotelkamer naar een kamer gemaakt van bamboe dat ook nog eens aan alle kanten open was verhuisd. Het was een back to basic momentje en ik besloot deze keihard aan te grijpen! Na een frisse douche streek ik neer in de chill ruimte waar ik al snel in gesprek raakte met een Franse gast uit Baskenland die nu op de Filipijnen woont. Nadat ik hem 10 minuten enthousiast had lopen vertellen over mijn liefde voor de Baskische keuken, konden we over niks anders meer praten dan eten, eten en nog eens eten. Dit gesprek zette zich ook nog even voort in een restaurant in Puerto, dat ons was aangeraden door de eigenaar van het hostel.
De eigenaar van Bamboo’s nest is vegetarisch en ik kan je alvast verklappen, die zijn zeldzaam op de Filipijnen. Hij nam ons mee naar een van zijn favoriete restaurants Kinabuch Bar & Grill in Puerto. Eigenlijk wilde hij ons meenemen naar een vegetarisch restaurant waar ook veel locals komen, maar die waren helaas al dicht. Mocht je dus vegetarisch zijn, dan bied Puerto Princesa wel wat mogelijkheden op culinair gebied. Bekende vegetarische restaurants zijn Ima’s Gulay Bar, Suma Ching Hai. Het Palawan Adventist Hospital Vegetarian Restaurant is volgens hem ook top!
De Franse gast wilde nog gaan barhoppen, maar ik had het aanbod maar even lief afgeslagen. De volgende dag wilde ik naar El Nido, en dat was zeker nog 6 uur in een busje. Of ik lekker heb geslapen kan ik helaas niet zeggen, omdat Henkie de kakkerlak zonodig naast mij wilde liggen… Houd er dus rekening mee dat als je in de tropen zit in een open hutje, er zo nu en dan een kakkerlak gezellig in je bed komt bivakkeren.
Shuttle van Puerto Princesa naar El Nido
De volgende dag liet ik me droppen bij de “Van Terminal” door een tricycle driver. Een tricycle is een gepimpte scooter met een zijzitje, de een nog gepimpter dan de ander. Het was een gezellige tocht, waardoor ik toch nog wat had gezien van Puerto. Je kunt vanuit hier ook makkelijk naar de Underground river in Sabang. Ik heb deze attractie express overgeslagen, omdat ik niet van sightseeing houd waarbij nog 1000 andere toeristen in mijn nek staan te hijgen.
De shuttle vans rijden bijna elk uur vanaf 5 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds. Ik ben door de tricycle driver afgezet bij een nieuwe company dat iets met Camara heet met oranje letters (sorry, mijn hersenen werken niet tot nauwelijks op vakantie). Een tip, ga niet in de eerste beste shuttle bus zitten, want het kan echt een helse tocht zijn. De Filipino rijstijl is niet zoals je het van thuis gewend bent dus informeer van tevoren naar de mogelijkheden. Ik heb van veel mensen gehoord dat Lexxus een betrouwbare maatschappij is met een duidelijke website. Je kunt altijd even een kijkje nemen op de website van het Artcafe Travelcenter, zij kunnen je verder helpen bij het boeken van van de shuttle en andere activiteiten.
De kosten voor een shuttle bus van Puerto naar El Nido liggen tussen de 550 en 600 pesos. Laat je niet gek maken en betaal niet teveel. Houd daarbij in gedachten dat je vaak wel extra betaalt als ze je ophalen bij je hotel of van het vliegveld.
El Nido
De rit naar El Nido verliep voorspoedig. Het busje was voorzien van airconditioning en we maakten halverwege nog een stop bij een Filipijns wegrestaurant om even wat te eten; in mijn geval een sigaret te roken (niet verder vertellen..). Rond 18:00 uur kwamen we aan in El Nido waar de eigenaar van mijn Airbnb op mij stond te wachten. Een hele relaxte Fransman die er al twee jaar woont en zijn eigen hotel op een boot (The Secret Cruise) heeft in het hart van Bacuit Bay in El Nido. Mocht je het leuk vinden in zijn hotel te overnachten neem dan even een kijkje op de website.
Bars en Restaurants in El Nido
De avond van aankomst was ik nog steeds jetlagged, maar uiteindelijk leek een drankje doen in de bar van zijn broer ook best een goed idee. Zo maakte ik direct kennis met zijn familie en vrienden in de Angle Bar, dat gevestigd zit aan het begin van het levendige dorpje in El Nido. Hier kun je heerlijk barhangen en een lekkere hap eten. Leuke bijkomstigheid is dat de chef Nederlands is! Ik bestelde de chicken skewer en die werd geserveerd met een heerlijke salade en aardappelpuree; de kip was perfect mals en de aardappelpuree was gek genoeg (het is daar toch tropisch warm) een hele goede toevoeging.
Na een heerlijke nacht in mijn privé kamer bij M. in huis kon ik er weer tegenaan; het was tenslotte 31 december en oud en nieuw moest natuurlijk goed gevierd worden. Eerst lekker gaan ontbijten bij mijn allday favourite Artcafe, waar ze zelfgemaakt brood bij je eitje serveren (zie foto hieronder)! Ik had nog even snel een flesje champagne op de kop getikt bij het slijtertje om de hoek en we besloten daar alvast rond 16:00 uur mee te beginnen. M. vroeg me mee naar The Bazaar, een restaurant, bar en winkel in één wat gerund wordt door een paar Franse vrienden van hem. Hier gingen we ongestoord verder waar we gebleven waren en ik at op aanraden van zijn vrienden een stuk quiche en wat foie gras, wat natuurlijk niet misstaat in een bar gerund door Fransmannen. Na The Bazaar verplaatsten we ons naar de beach bar La Plage waar een hele relaxte vibe hing en de dj prima plaatjes draaide. Helaas ging het regenen waardoor we onze barhopping hadden doorgezet naar de sunset bar Republica, waar een nog betere vibe hing en de rum cola’s rijkelijk vloeiden. De klok sloeg inmiddels 00:00 uur en daar stond ik ineens allemaal “vreemden” te omhelzen om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen. We waren er nog lang niet klaar mee en gingen voor een afsluiter in de Pukka Bar, de bar waar alles gebeurd in El Nido… Van dit tafereel kan ik nog wat flarden herinneren, zoals dat ik van een trapje was gevallen en een snee in mijn rug eraan had overgehouden en dat de dj plaatjes afspeelde van een laptop en ik me daar maar al te graag mee wilde bemoeien. Kortom, ik voelde mij weer 16 jaar oud en heb nog nooit zoveel gedanst als op deze avond denk ik!
Na het Nacpan Beach avontuur (lees hieronder bij ‘Nacpan Beach’) zijn we nog met het groepje diehards een hapje gaan eten bij Mezzanine, een Italiaans-Thais restaurant. Een aparte keuken-combinatie, maar dat is de Filippijnse keuken eigenlijk sowieso haha. Je kunt hier heerlijk vertoeven aan de bar of boven in het restaurant. Houd er wel rekening mee dat de service niet optimaal is en je hier gerust 1,5 uur op je eten moet wachten. Ook serveren ze niet alle gerechten in één keer uit, waardoor het maar zo kan zijn dat je buurman nog aan zijn hoofdgerecht zit en jij alweer naar de bar bent verhuisd.. Word hier niet boos om, het is een veelvoorkomend iets op de Filipijnen en het accepteren is toch beter voor je hart denk ik zo. Ik had de risotto met seafood besteld en aangezien ik al de hele dag teerde op kokosnoten en ananassap deed het me helemaal niks dat de risotto veel te zout was. Tipje voor jou: geef van tevoren aan dat je geen uberzoute risotto wilt, of speel op safe en bestel een pizza.
1 januari werd ik niet zo uitgerust wakker, maar toch mezelf uit bed gesleept en op zoek gegaan naar een dokter, want de snee in mijn rug was best diep. Nu is het in El Nido niet zo eenvoudig op 1 januari een dokter of medical centre te vinden die open is dus zelf maar goed ontsmet en afgedekt met een gaasje. Goed om te weten: ze hebben op de Filipijnen bij elke apotheek goed spul om mee te ontsmetten, gaasjes, pleisters en de hele rambam. Uiteindelijk gaan ontbijten op het strand waar ik 1,5 uur moest wachten op mijn bestelling, maar een cola en flesje water maakte alles goed. Houd er sowieso rekening mee dat de service op de Filipijnen iets langzamer is dan back home. Ik had me vrij snel aangepast, want je kunt niet over alles de controle houden.
Las Cabanas beach
Ben je een strandliefhebber? Ga dan als je in El Nido bent naar Las Cabanas beach, omdat het strand in El Nido zelf niet zo mooi en schoon is. Ga hier ook niet zwemmen, want er gaan geruchten dat de riolen van alle resorts in de zee daar uitkomen. Las Cabanas beach is een prachtig strand waar je al voor 100 pesos in een tricycle naartoe kan worden gebracht. Je komt aan bij een hoge trap waardoor je het strand perfect ziet en je best wel even een geluksmomentje mag hebben (zie foto hieronder). Koop alleen je fles water lekker in El Nido voor 45 pesos en niet voor 300 (!) pesos in de strandtent waar je langskomt voordat je het strand op gaat. Opzich geen geld, maar als je drie weken lang zo denkt hopen de kleine bedragen zich best op.
Nacpan Beach
De fransman die ik in Puerto Princesa had ontmoet was inmiddels ook gearriveerd in El Nido en hij had zin in een tour langs de stranden vlakbij El Nido. Ik had al gehoord dat ik Nacpan Beach niet mocht overslaan dus daar zijn we heen gereden op de motor. De tocht naar Nacpan was prachtig en tevens spannend. Na een half uurtje kwamen we aan bij Nacpan Beach, een leeg strand met welgeteld één beach bar. Deze bar was nog maar drie weken open vertelde de Australische eigenaar, die mij direct een watervaste stift in de handen drukte waar ik wat leuks mee mocht schrijven op de bar. We werden direct voorgesteld aan een stel Amerikaanse boys, een Hongaarse jongen en een Fransman. Dit, plus ons, waren ook de enige mensen op het strand! Aangezien ik aan de antibiotica zat voor die snee ging ik los op de fruit juices en verse kokosnoten. Ik had al gehoord dat de zonsondergang hier bijster mooi zou zijn en daar heeft zij ook meer dan gelijk in gehad; wat een prachtig plaatje en waarom kan het leven niet altijd zo zijn…? Na nog een paar uur te hebben vertoefd met oa. de kinderen uit het dorp, werd het tijd weer terug te keren naar El Nido; de weg van Nacpan Beach naar de grote weg is best wel hobbelig inclusief wat gaten erin, en dat wil je liever niet in het donker doen.
Eigenlijk zou ik maar tot 2 januari blijven en de ferry naar Coron pakken vanuit Puerto Princesa, maar dat sloeg natuurlijk helemaal nergens op, want dan ging ik weer terug naar af. Dus eigenaar van de Airbnb lief aangekeken en gevraagd of ik iets langer mocht blijven, wat resulteerde in drie nachten extra zodat ik de ferry vanuit El Nido naar Coron kon pakken, want daar ging op 5 januari de Tao expedition van start. Ik boekte mijn ferry bij Our Melting Pot hostel, wat tevens ook een fijn hostel is om te verblijven! Ik boekte mijn ferry bij Bunso Boat, maar helaas bij aankomst was de ferry gecanceld. Dit betekende dat ik pas de volgende dag de andere ferry kon pakken wat mij maar een avond in Coron gaf. Houd er rekening mee dat je ferry wordt gecanceld en boek altijd met een dag speling. Ik moest naar Coron voor de Tao Expedition en het is een duur grapje wanneer je die mist. Achteraf gezien had ik liever de Tao Expedition vanuit El Nido naar Coron gedaan, maar ik was me van tevoren niet bewust dat het reizen van eiland naar eiland al met al veel tijd in beslag neemt en je vluchten beter niet een dag van tevoren kunt boeken, want: duur of volgeboekt.
Uiteindelijk was alles goed gekomen en kon ik op 4 januari met de ferry naar Coron. Ik ga eerlijk toegeven dat ik het best spannend vond zo met 80 personen in een vrij kleine boot. Gelukkig zat ik naast een Duitse vriendengroep waar het meteen mee klikte. We zaten eerst netjes op de bankjes binnen, maar al gauw kropen we het dek op waar je nog een beetje in de zon kon hangen. Na een tijdje werd de zee vrij onstuimig waardoor we af en toe een golfje pakten; alles beter dan binnen zitten in de diesel- en braaksel aroma’s zullen we maar zeggen.. De ferry tocht neemt ongeveer 8 uur in beslag en eenmaal op de Filipijnen is dat een stukje van niks. Tip: neem een reistabletje in voordat je op de ferry gaat, 8 uur is wel lang als je misselijk bent.
Coron Town
Eenmaal aangekomen in Coron Town werd ik eerst naar de Tao office gebracht, waar ik natuurlijk weer veel te laat aankwam. Gelukkig een Nederlands stel ontmoet die mij van alle informatie konden voorzien. Ik had maar één avond in Coron en dat betekende het beste restaurant opzoeken waar ik die avond kon eten en snel inchecken in mijn hotel Coron Village Lodge; een prima hotel, maar ietwat aan de hoge prijs voor wat je krijgt. Fijne bijkomstigheid was wel dat er een beveiliger non-stop aanwezig is en ze hebben goede wifi verbinding (belangrijk ding op de Filipijnen, want het werkt vaak niet of nauwelijks).
Na een korte douche ging ik op zoek naar het restaurant; het water op Coron is schaars dus ik paste mij aan de situatie aan. Het restaurant wat ontzettend goed moest zijn volgens vele recensies is Sinugba Sa Balay, en mensen, het is hier fantastisch! Het was even zoeken, maar eenmaal daar was ik helemaal in mijn hum; San Mig light biertje om te vieren dat ik weer mocht drinken en een overheerlijk visje in kokosmelk met groente op mijn Filipijnse bordje. De volgende dag vertrok de Tao boot vroeg dus ik taaide vroeg af die avond.
Houd mijn blog in de gaten voor een uitgebreid verslag in zowel Engels als Nederlands over de Tao Expedition!
