Op Instagram kom ik hele inspirerende mensen tegen. Zo ging Femkje van @Femme_Interrupted mij volgen, en meteen bij het bekijken van haar profiel viel mijn oog op een post. Dit bleek meteen een groot deel van haar verhaal, en ik besloot haar een bericht te sturen. We hadden direct een enorme klik nadat we hadden gebeld, en ze antwoordde enthousiast op mijn vraag of ze haar verhaal wilt delen op mijn website.
Lees hier het eerste gedeelte van Femkje haar verhaal over vervroegd in de overgang komen en een nog onvervulde kinderwens:
Op mijn 41e ben ik gestart met een traject in het ziekenhuis, omdat ik al een aantal jaar een onregelmatige cyclus had en ik met een kinderwens zat (en nog altijd zit). De conclusie van de gynaecoloog uit de onderzoeken die ik voor mijn bezoek aan het ziekenhuis allemaal heb gehad, was als volgt: ik ovuleerde nog wel en hij zag nog follikels, maar gezien mijn leeftijd moest ik wel gaan opschieten.
Eenmaal in het ziekenhuis, kwamen ze er tijdens het fertiliteitstraject, na een aantal onderzoeken achter dat ik in de vervroegde overgang zat. Mijn FSH-waarde – de waarde van het follikel stimulerend hormoon – was voor die tijd nooit gecheckt. In het ziekenhuis wel, waardoor meteen gezien werd dat ik al enige tijd in de overgang was. Je FSH-waarde schiet omhoog naarmate je verder in de overgang komt.
“Mijn kinderwens zag ik aan me voorbij schieten, evenals een mooi verloop van mijn toekomst“
Op dat moment stortte de wereld even in. Mijn kinderwens zag ik aan me voorbij schieten, evenals een mooi verloop van mijn toekomst. Mijn leven leek ook ineens een stuk korter te worden, want de overgang brengt allerlei dingen met zich mee zoals botontkalking, een hoger risico op dementie, you name it. Vanaf de overgang ben je op je retour. Zo dacht ik.
De korte periode erna, ben ik op zoek gegaan naar antwoorden. Antwoorden op vragen als ‘waarom ik’, ‘wat kan ik verwachten?’, ‘hoe zit het met mijn kinderwens’, ‘hoe werkt die overgang nu precies?’. Steeds kwam ik terecht op sites voor vrouwen met de “normale” leeftijd om in de overgang te komen. Het merendeel van die vrouwen heeft al een gezin, dus daar kon en wilde ik mij allesbehalve mee identificeren. Als jonge vrouw in de vervroegde overgang, valt er helaas weinig informatie te vinden, specifiek gericht op de vervroegde overgang. POI of POF wordt het overigens ook wel genoemd; Prematuur Ovariele Insufficiëntie of Prematuur Ovarieel Falen.
De vervroegde overgang kan iets genetisch zijn, het kan het resultaat zijn van medische behandelingen zoals hysterectomie, bestraling of chemo, of geen van hiervoor genoemde, maar gewoon spontaan. Bij mij is het spontaan, dikke vette pech. Of ik nu simpelweg wat achteraan heb gestaan bij het uitdelen van de eicellen, of ze nemen bij mij sneller af dan bij een andere vrouw, dat is niet duidelijk. Wel duidelijk is, dat ik er maar mee te dealen heb.
Veel van de eerste klachten waar vrouwen mee te maken krijgen tijdens de overgang, lijken heel erg op de klachten van een burn-out; vermoeidheid, slecht slapen, nachtelijk zweten, vergeetachtig zijn, slecht kunnen concentreren. Zeker gekeken naar de leeftijd waarop je in de vervroegde overgang terecht kunt komen, lijkt een burn-out aannemelijker.
Ik ben rond mijn 38e in een burn-out terecht gekomen. Terugkijkend naar alle symptomen en de hoogte van mijn FSH-waarde op het moment van diagnose, is het heel waarschijnlijk, dat ik destijds al een duik heb gemaakt richting de vervroegde overgang.
Bij de overgang is natuurlijk een van de veel gehoorde klachten opvliegers. Niet iedereen heeft daar last van, ik in ieder geval gelukkig niet…afkloppen!! Wel kreeg ik last van duizelingen, het gevoel hebben dat je van je stoel afdondert, terwijl je rustig zit. En tegenwoordig kan het ook gewoon tijdens het lopen komen. Dat is heel onprettig. Alsof ik ieder moment in elkaar kan storten. Het verdwijnt uiteindelijk net zo snel als dat het op komt zetten.
Er komen ook nog een heleboel klachten voor, waarvan ik van tevoren geen weet van had dat dit bij de overgang hoort, zoals rusteloze benen of nachtzweten, echt wakker worden in een nat bed. Daar heb ik een tijd last van gehad en dat is echt vreselijk. Ik ben iemand…sorry, ik WAS iemand die nooit, maar ook echt nooit last had van hoofdpijn. Tegenwoordig heb ik per definitie paracetamol in huis. Ook kan ik een dag ineens ontzettend moe zijn, zonder verklaarbare reden. Ik lig dan het liefst de hele dag op de bank met mijn ogen dicht, maar heb tegelijkertijd daar de rust niet voor, omdat dan eigenlijk vind dat ik wat moet doen en niet zomaar op de bank mag blijven liggen. Hoe kom je door zo’n dag heen? Stap voor stap, met kleine activiteiten en door zacht te blijven voor jezelf.
“Hoe kom je door zo’n dag heen? Stap voor stap, met kleine activiteiten en door zacht te blijven voor jezelf”
Toen Lavinia mij vroeg mijn verhaal hier op haar website te delen, was ik direct enthousiast. Ik vind het heel belangrijk dat jonge vrouwen en de wereld om hun heen, meer leren over de vervroegde overgang, de symptomen en de mogelijkheden, ook in de overgang je kinderwens nog te kunnen vervullen.
Een huisarts zal snel geneigd zijn je door te sturen naar een psycholoog. Om er echt achter te komen of het misschien toch iets anders is, bijvoorbeeld het begin van de overgang, is het goed een bloedonderzoek te laten doen en daarbij ook te laten testen op je FSH en oestrogeenwaarden.
Ik heb kort na de diagnose, besloten hier verder in te duiken, voor mijn eigen antwoorden uiteraard, en tevens om mijn eigen boek te gaan schrijven. Voor andere vrouwen in de vervroegde overgang, met mogelijk ook nog een onvervulde kinderwens. Maar ook voor jonge vrouwen die nog niet zover zijn, maar wel met een toekomstige kinderwens zitten. Je kunt je er maar op tijd bewust van zijn, dat die verdomde vervroegde overgang bestaat.
In een volgend artikel ga ik verder in op het proces van mijn kinderwens. Ondertussen ben ik te vinden op insta: @Femme_Interrupted.
Liefs! Femkje