Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen heb ik een nieuwe rubriek met mooie succesverhalen van vrouwen, voor vrouwen die wel wat steun kunnen gebruiken op dit gebied, en om een hart onder de riem te steken. Ik vind dat er veel meer gehoor gegeven mag worden aan de vrouwen die er keihard voor hebben geknokt zwanger te worden of nog steeds aan het knokken zijn. Het wijst op zoveel kracht en doorzettingsvermogen, ondanks de vele tegenslagen waar zij mee te maken hebben gehad. Als het bij jou niet lukt, lijkt het alsof de hele wereld zwanger is behalve jij.. Tegenwoordig is er veel mogelijk, en ik geloof dat steun en herkenning bij elkaar vinden, enorm kan versterken in het hele proces.
Babette deelde haar verhaal over haar worsteling met PCOS, en hoe zij op een natuurlijke wijze zwanger is geworden. Ik zie het om mij heen en bij mijn eigen cliënten, wat hormoonproof eten positief met je lichaam kan doen, en op een natuurlijke wijze je cyclus kan terug brengen. Je lichaam heeft een zelfherstellend vermogen, en het is echt mogelijk jouw lichaam op een natuurlijke wijze te herstellen.
Hieronder het aangrijpende en prachtige verhaal van Babette:
Ik weet sinds 2008 dat ik PCOS heb, maar mijn verhaal gaat eigenlijk al veel langer terug. In mijn jongere jaren wist ik nog niet dat PCOS de oorzaak was van mijn klachten. Ik heb altijd al een hevige menstruatie gehad, maar had tijdens de middelbare school periode wel een cyclus. Toen eenmaal mijn eerste vriendje om de hoek kwam kijken, ben ik op mijn 17e aan de pil gegaan. Toen deze relatie over was gegaan en ik baalde van de extra kilo’s die de pil met zich meebracht (ik slikte de Diane, dus vrij zwaar) ben ik gestopt met de pil. Ik was destijds begin 20, erg bezig met mijn uiterlijk en lette zeer streng op mijn voeding om die extra kilo’s kwijt te raken. Ik was echter verre van stevig, dus toen mijn menstruatie uitbleef dacht ik dat het wel zou liggen aan het feit dat ik te weinig at.
Ik vond het ergens ook wel handig, niet dat maandelijkse gedoe en pijnlijke krampen. Echter na maanden zonder menstruatie kwamen er andere klachten bij kijken. Ik kreeg enorme acne, echte ontstekingen in mijn gezicht. Ook hier gaf ik zelf betekenis aan, “het zal wel komen doordat mijn darmen niet zo optimaal werken”. De acne was zo pijnlijk en gênant, dat ik echt alles heb geprobeerd er vanaf te komen. Toen ik er echt klaar mee was, en ook wel weer eens een leuke vent aan de haak wilde slaan ben ik maar weer aan de pil gegaan, omdat dit de enige oplossing leek. Toen verdwenen de klachten grotendeels, maar ik voelde me niet erg prettig tijdens het gebruik van de pil.
Hoe het allemaal begon
In 2004 ben ik mijn huidige partner tegengekomen en nadat we in 2007 getrouwd zijn, wilde ik stoppen met de pil om te kijken of mijn lichaam klaar zou zijn voor een zwangerschap. Ik had wel gehoord van ‘ontpillen’ en ik besefte me dat ik eerder een langere periode geen cyclus had. Moeder worden was iets waar ik al sinds jongs af aan mee bezig was. Daar heb ik echt altijd van gedroomd. Al mijn hele leven was werd ik als een soort magneet naar baby’s getrokken en wat zou het geweldig zijn om zelf ooit moeder te worden. Op Oerol, op Terschelling, was de eerste maand zonder pil. Het idee om zwanger te kunnen raken was geweldig, mijn gedachten dwaalden vaak af naar hoe dat toch zou zijn…
Helaas gebeurde het weer, er kwam geen cyclus op gang na het stoppen met de pil. En ook de vervelende acné kwam weer om de hoek kijken. Daar zit je nooit op te wachten natuurlijk, maar als je 30 bent al helemaal niet. Binnen no time leek mij gezicht een maanlandschap vol bulten en kraters. Wat heb ik me diep ongelukkig gevoeld! Mijn stemming was al niet erg stabiel (lees: deze wisselde soms sterk), maar nu voelde ik me regelmatig erg somber. Na een aantal maanden zijn we naar de huisarts gegaan, maar deze kon me niet echt verder helpen. Hij kon mijn klachten niet direct verklaren en we waren nog geen jaar bezig, dus “nog even afwachten”, was het advies.
Zelf op onderzoek uitgegaan
Ik ben nu eenmaal niet het type om af te wachten, dus ik ben gaan zoeken naar iets wat ik alvast zelf kon doen. Ik kwam in aanraking met een acupuncturist die gespecialiseerd is in fertiliteit. Al na enkele afspraken wist zij vrij zeker dat ik PCOS had. Daar had ik nog nooit van gehoord en wat betekende dat dan? Met haar informatie zijn we terug gegaan naar de huisarts, en die vond de kans inderdaad aannemelijk dat het PCOS zou kunnen zijn. Toen kregen we wel een verwijzing voor het ziekenhuis. Daar begon onze reis in de wereld van fertiliteitsproblematiek en werd de polikliniek van het ziekenhuis een plek waar we regelmatig naar toe zouden gaan.
Met een echo werd tijdens de eerste afspraak vastgesteld dat er inderdaad sprake was van PCOS. Mijn eierstokken zaten vol blaasjes, de eicellen die dus maar niet wilde ‘springen’ elke maand. Het was zo’n dubbel gevoel. Aan de ene kant was ik zo verdrietig, want ik ‘deed niet wat een vrouw hoort te doen’, maar aan de andere kant was er wel een oorzaak voor alle klachten. Dat gaf me wel een houvast en een determinatie om erachter te komen wat mogelijke oorzaken en oplossingen hiervoor zijn.
In het ziekenhuis gaven ze aan dat ik eerst aan moest komen in gewicht. Het gekke is dat ik in mijn jongere jaren erg bezig was met gewicht verliezen, nu hield me dat eigenlijk niet meer bezig. Ondanks dat ik goed at, kwam ik maar moeilijk aan in gewicht.
Wat ik zelf heb gedaan, naast chlomid
In afwachting van een behandelplan vanuit het ziekenhuis ben ik op zoek gegaan naar alle informatie die ik maar kon vinden over PCOS. Ik las over een verstoorde hormoonhuishouding, met mogelijke oorzaken in stress of teveel blootstelling aan toxische stoffen (zoals BPA). Radicaal ben ik alle mogelijke stoorzenders gaan verwijderen. Ik heb al het plastic (zeker dat met BPA) weggedaan, ben bewuster geworden van slechte stoffen in mijn pannen of in mijn cosmetica. Als ik iets aanpak, dan meteen grondig. Ook ben ik bewuster op mijn voeding gaan letten en ben meer gaan bewegen. Ik was in mijn studietijd best sportief, maar daar was nu weinig meer van over. Ik ben gaan hardlopen met Evy en probeerde zo op alle vlakken mijn leven te beteren.
Het behandelplan vanuit het ziekenhuis was starten met Chlomid, een hormoon wat kan helpen de eitjes te laten springen zodat de kans op een natuurlijke zwangerschap vergroot wordt. Daarnaast bleef ik naar acupunctuur gaan, om mijn lichaam te helpen de eitjes te laten springen en mijn lichaam klaar te maken voor een eventuele zwangerschap.
Daarnaast hield ik elke ochtend mijn lichaamstemperatuur bij, die meet je voor het opstaan, om echt te controleren of er een eisprong was geweest (want dan gaat je temp wat omhoog). Het was een dagtaak om alles bij te houden en dat gaf ergens juist ook weer stress. Op een gegeven moment hadden we een nieuwe routine gevonden om mijn controle hierin wat meer los te kunnen laten. Ik nam mijn ochtendtemperatuur op, gaf de thermometer aan mijn man en hij noteerde het in zijn telefoon. Zo kon ik de waardes niet zien en lag ik er minder wakker van. Als er namelijk geen eisprong zou komen, dan zou het weer mislukken. Nu ik het zo weer terug lees, besef ik me weer hoe het hele leven toen draaide om het zwanger worden. Toch ben ik ergens altijd hoopvol gebleven, dit moest en zou voor mij weggelegd zijn.
Starten met Chlomid
Ik startte met Chlomid, het hulpmiddel om zwanger te worden. Ik hoefde het maar 5 dagen van de maand te slikken, maar wat een grote impact had het op mijn gemoedstoestand. Ik werd er enorm somber van. In die dagen zag ik niks meer zitten, wilde mijn baan opzeggen, voelde me een mislukkeling in alles. Wat heeft mijn man mij er die maanden doorheen moeten slepen, en mij moeten herinneren waar we het allemaal voor deden. De hoop op een lief kindje. Chlomid mocht je maar 6 maanden gebruiken, dus er zat druk op. Elke maand weer de hoop, het meten van de temperatuur, alles in het teken zetten van een mogelijke zwangerschap. De eerste drie maanden gingen onsuccesvol voorbij. Wat was ik teleurgesteld en soms zo boos wanneer anderen dan vertelden dat ze zwanger waren.
Maand vier begon, chlomid braaf geslikt en op naar Oerol. Zelfs daar kon ik het niet helemaal los laten, en het leek erop dat mijn temperatuur aangaf dat ik niet eens een eisprong zou hebben die maand. Ik was zo boos van binnen dat ik alles deed wat ik al die maanden zo had gelaten om een eventuele zwangerschap te bevorderen. Ik dronk veel bier, rookte een sigaretje hier en daar en dacht ‘het kan me even niet meer schelen, want het wordt toch niks’. En of dat loslaten nou juist heeft geholpen of het lot ons gunstig gezind was, ineens bleek ik na een aantal weken gewoon zwanger. We konden het niet geloven, het was gelukt!
Via de acupuncturist kreeg ik specifieke kruiden om een miskraam te voorkomen en de behandeling werd aangepast. Al bij week 7 mochten we in het ziekenhuis een echo laten maken, en het kindje was springlevend. Toch bleven de spanning en gedachtes als: “als het maar goed gaat”. Uiteindelijk ben ik in februari 2010 thuis bevallen van onze gezonde dochter Bente Nora.
Tweede zwangerschap, op natuurlijke wijze
De tweede keer zijn we vroeg al gaan nadenken over een mogelijke 2e zwangerschap, want wat als het weer zo lang duurt of misschien niet gaat lukken? Meteen gestart met acupunctuur en kruiden en het meten van mijn temperatuur. De eerste twee maanden had ik geen eisprong, maar de derde maand wel (dus deze keer zonder chlomid, alleen met acupunctuur) en deze was meteen raak. Toen was ik ineens zwanger met nog een hele kleine meid thuis. Uiteindelijk is haar zusje Billie Rena Anne op 8 januari 2012 thuis ter wereld gekomen. Dat was wel even aanpoten met twee hele jonge kinderen thuis, maar het is het dubbel en dwars waard. Wat een heerlijke meiden en ze hebben een enorm hechte band samen, ze kunnen echt niet zonder elkaar.
Later ben ik nog verder op zoek gegaan naar achterliggende oorzaken, ook omdat ik op meerdere plekken in mijn lichaam cystes had (op mijn pols, in mijn eierstok die later verwijderd is hierdoor, en maandelijks in mijn borsten en een grote cyste op mijn schildklier). Ik ben uiteindelijk een opleiding gaan volgen tot orthomoleculair therapeut en daar leerde ik pas dat bijv. Je bloedsuikerspiegel een belangrijke speler is in dit geheel. Ik wilde de endocrinoloog, welke ik bezocht i.v.m. de cyste op mijn schildklier, al niet geloven toen ze zei dat al die cystevorming op verschillende plekken van het lichaam niks met elkaar te maken heeft.
Hoe ik balans houd in het leven
Ik heb mijn eetgewoontes verder aangepast, bijv. mijn maaltijdfrequentie omlaag gebracht naar 3 maaltijden per dag en soms vast ik een periode van 16 uur van de dag (sidenote: dit hoeft niet voor jou goed te zijn, laat je altijd eerst informeren door een specialist over de mogelijkheden qua voeding en wat bij jou past). Ik vermijd zelf gluten en lactose en probeer meer krachttraining in mijn routine te verwerken. Mijn winst is zeker nog te behalen bij het managen van stress, daar ligt zeker een verhoogde gevoeligheid. Ik probeer yoga en meditatie in te bouwen, maar dat valt nog niet mee. Mijn cyclus is al jaren stabiel, zo rond de 28 tot 30 dagen per cyclus. Ik gebruik geen pil of ander hormonaal voorbehoedsmiddel. Of ik nu nog PCOS heb weet ik niet, ik heb het niet laten nakijken met een echo. Ik heb in ieder geval geen last meer van acne, jeuj 🙂
In de nabije toekomst wil ik een praktijk gaan starten en juist andere vrouwen helpen met hun klachten zodat zij niet zelf ook weer het wiel hoeven uit te vinden en zo de onzekerheid rondom het krijgen van kinderen mogelijk wordt verkleind.
Mijn tip aan andere vrouwen: zoek een holistische aanpak, waarin optimalisatie van voeding en beweging, maar ook stress reductie van belang is. En toch proberen het niet je leven te laten beheersen en dankbaarheid en geluk vinden in de dingen die er al zijn.
Heeft het verhaal van Babette je ook zo aangegrepen, en aan het denken gezet? Je kunt hier een mail naar mij sturen, en dan zal ik je meer informatie geven over mijn trajecten en werkwijze. Ik begeleid veel stellen met kinderwens, cliënten met PCOS en cliënten met andere hormonale disbalansen. Samen staan we sterk. Liefs, Lavinia